สวนสวยของเราที่ดูแลเวลาผ่านไปมีต้นไม้ที่เราไม่ต้องการเพิ่มเข้ามา สวนสวยของเราเริ่มรกต้นหญ้าแพรกแทรกตัวออกหัวใหญ่กำลังเลื้อยและรุกราน ต้นสาบเสือต้นเล็กๆ ขึ้นประปราย ต้นไม้ที่ไม่ได้ปลูกเพิ่มขึ้น เราปล่อยเวลาไปต้นไม้เหล่านี้โตและมีกำลัง รกรุงรังด้วยวัชพืขพืชที่ขึ้นมาเองตามธรรมชาติโดยที่เราไม่ต้องการ สร้างความเสียหายให้สวนสวยของเรา
วัชพืชไม่ได้ปลูกไม่ต้องการแต่ก็มาปรากฏ เราต้องรักษาความสวยของสวนเราไว้เราต้องลงมือกำจัดวัชพืชที่ไม่ต้องการนั้น ไม่ยากต้นไหนไม่ได้ต้องการก็เอาออกไป ด้วยสังขารที่ใช้มา 61 ปีแล้ว เราใช้ม้านั่งตัวเตี้ยนั่งลงใช้มีดและเสียมเล็กๆ ค่อยๆ กำจัดวัชพืชเหล่านั้น ฟังดูเหมือนไม่ยากแต่เมื่อลงมือเราพบว่า การแยกวัชพืชออกจากพืชประดับที่ปลูกนั้นไม่ง่ายนัก บางครั้งเราเผลอดึงต้นที่ปลูกออกไปด้วย บางครั้งการแซะวัชพืชก็สร้างความเสียหายเช่นกัน
เมื่อนั่งลงดูให้ละเอียดวัชพืชบางอย่างมีความสวยงามงอกงามเองดีด้วย ดีกว่าพืชที่เราปลูกด้วยพืชที่เราปลูกนั้นบางทียังไมเต็มพื้นที่พืชต่างๆจึงขึ้นในพื้นที่ว่างเหล่านั้น
นั่งจัดการนำวัชพืชออกจากสวนสวยแล้วรู้สึกเหมือนกับการรักษาจิตใจของเรา เราต้องการสร้างใจสวยเราปลูกสิ่งดีงามไปเฝ้าดุแล แต่พื้นที่ว่างในใจยังมีที่ให้วัชพืชของใจงอกงามได้ เราต้องหมั่นระวังสิ่งไม่ดีไม่ให้มีที่ยืนในใจเรา เราต้องกำจัดสิ่งไม่ดีที่มีอยู่ออกจากใจเรา เราต้องหาสิ่งที่ดีๆมาเติมเต็มช่องว่างในใจเรา และรักษาสิ่งดีที่มีอยุ่แล้วให้คงอยุ่บางครั้งเราก็หลงไปว่าวัชพืชบางอย่างสวยงามและปล่อยให้มันคงอยู่ หากมันสวยงามจริงมีประโยชน์จริงก็จะช่วยเสริมให้เรามีสวนที่สวยงามมากขึ้น แต่ถ้ามันเกิดกลับกลายจากต้นเล็กที่สวยเป็นต้นโตที่รุงรังเราจะกำจัดมันได้ยาก ใจเราก็เช่นกันต้องพิจารณาให้ดี ด้วยสติ ด้วยปัญญาแห่งความเมตตา สิ่งที่เราจัดในใจเรานั้นจะได้งดงามเป็นที่น่าชื่นชมเหมือนกับสวนสวยของเราที่ยังความชุ่มชื่นใจให้กับผู้พบเห็น
บันทึกไว้ในวันเข้าพรรษา ปี 2556
ด้วยจิตนอบน้อม
ตุ๊ดตู่ ร่าเริง
