ในวันอันหนาวเยือน เหมือนโลกโกรธไร้เมตตา
คนยากทุกข์หนักหนา หาไฟผิงประทังตน
คนมีดีใจหลาย กายตกแต่งแบ่งชั้นชน
หรูหรามารถยนต์ ขนกันมาพาชมดอย
คนยากหนาวแทบตาย กายเย็นไร้เสื้อใช้สอย
ตั้งหน้าเผ้าแต่คอย คล้อยเวลาอากาศอุ่น
โลกนี้ดีแท้แท้ แน่แน่วในไร้สมดุล
ได้เห็นความทารุณ ขุ่นมัวคลายไปจากใจ
โลกก็เป็นเช่นนี้ มีหนาวร้อนฝนวนไป
แข็งแกร่งก็อยู่ได้ ไร้กำลังก็ล้มลง
